Deugd en duivel (7)

Een korte en lastig te duiden bijdrage werd geschreven door Sikko Gerlsma. Hij schreef op 21 mei 1783:
Leeft wel en vreest de Duivel niet. Selah
Dit schreef uit achting
S. Gerlsma J.U. St.
d. 21 maij 1783

Symb. (Lijfspreuk)
De Deugd leeft
na de dood.

Veel van de bijdragen in het gastenboek zijn dubbelzinnig en op zijn minst ironisch en studentikoos. De versregel van Gerlsma getuigt in kerkelijk opzicht van een vrijzinnige en zeker niet van een zwaarmoedige levenshouding. Het ‘leeft wel’ is een verwijzing naar wereldlijk genoegen en het ‘vreest de duivel niet’ is nu niet direct een streng bevindelijke geloofsovertuiging. Het woord ‘Selah’ is Hebreeuws en betekent zoiets als ‘zonder einde’, onophoudelijk en tijdloos. Kortom, maak wat van je leven en laat het niet beheersen door zonde en narigheid. Selah wordt ook gebruikt als slotwoord in de psalmen.

Het motto ‘de deugd leeft na de dood’ (Latijn: Vivit post funera virtus) zou geleend kunnen zijn van een herdenkingsmunt van de predikant Jan Hendrik Vorstius die kort daarvoor op 13 maart 1783 was overleden. Maar hetzelfde randschrift stond ook op de gedenkpenning die werd geslagen na het overlijden in 1765 van Maria Louisa van Hessen Kassel (Marijke Meu). Het geheel maakt een tamelijk vrijzinnige indruk met als mogelijk uitleg: Leef goed zodat er na de dood goed (deugdelijk) over je wordt gesproken.

Biografie
Sikko Gerlsma werd geboren op 17 december 1761 in Sloten en overleed op 10 mei 1816 in Hindeloopen. Hij volgde vanaf 1779 een juridische opleiding in Franeker en promoveerde in 1784. Hij werd daarna benoemd tot secretaris van de stad Hindeloopen en bleef dat tot 1812. Vanaf 1812 tot zijn overlijden in 1816 was hij kantonrechter in Hindeloopen. Hij was ook korte tijd raadsheer bij het Hof van Friesland en lid van Provinciale Staten van Friesland. In 1814 maakte hij deel uit van de Vergadering van Notabelen die in Den Haag moesten beslissen over het ontwerp van de eerste Nederlandse grondwet.